تاثیر رژیم کنترل تسلیحات هسته ای و خلع سلاح بر امنیت ملی و توان بازدارندگی (مطالعه موردی ایران)

با پیدایش و کشف انرژی هسته ای، مناسبات بین المللی که از قرون گذشته در چارچوب سنتی جنگ و صلح تعریف میگردید، وارد عرصه جدیدی شد و بالطبع با توجه به اینکه مناسبات بین المللی، با نظر به رشد روز افزون تکنولوژی، ارتباطات، وابستگی متقابل و اخیرا با توجه به غالب شدن گفتمان جهانی شدن بر عرصه نظام بین الملل، ضرورت قانون مندی، نظام مندی و نهادینگی تعاملات بین الملل و در واقع ایجاد اصول، هنجارها، قواعد و رویه های تلاقی دهنده علایق بازیگران، که به نوعی اساس و شالوده رژیم های بین المللی می باشند را آشکار ساخته است، لذا نهادینه شدن و قانون مندی در مهمترین عرصه و بعد نظام بین الملل که همانا بعد امنیتی آن بوده و بارزترین وجه آن امنیت هسته ای می باشد را آشکار ساخته است.در مقالۀ پیشرو به طور کلی با طرح این پرسش که «رژیم های کنترل تسلیحات هسته ای و خلع سلاح چگونه بر امنیت جمهوری اسلامی ایران تأثیر میگذارد؟» به معرفی و بررسی رژیمهای کنترل تسلیحات هسته ای و خلع سلاح از ابتدای شکل گیری آن می پردازیم و در ارتباط با آن الزامات امنیتی ایران را بررسی می کنیم. هدف از نوشتار فرارو آن است که چگونگی تأثیر رژیم کنترل تسلیحات هسته ای را بر امنیت ملی ایران و نیز چالش های ایران در ارتباط با رژیم یاد شده آشکار نماییم.